Ja, en wat nu?

Rare titel , maar goed, ik zal hieronder even de sms berichten typen, die spreken voor zich.
zondagavond 21.30-340 gehad, en twee dikke buien.
01.44- stuk dat ik net gehad heb, was erg zwaar. Nog nooit zoiets meegemaakt,ook nog lekke band.Nog 1000 km te gaan.
05.38-465 gehad , ga nu eerst slapen, 2 uur.
08.09–Maag wil niet, slapen ook niet. Probeer het nog even, anders ga ik terug.

Ja kijk, dit ken ik, dit heeft peter vaker. Hij moet hier doorheen. Ik heb gezegd: Even wat rustiger aan doen, ook in je hoofd rustig worden, dat is ook belangrijk, en fiets dan rustig door, geen gejakker, zet wat mooie praise muziek op, en kijk wat meer om je heen, verzet je gedachten.Ik hoop dat hij “het”kan pakken.!!! Spannend!

6 gedachten over “Ja, en wat nu?”

  1. En ik maar denken dat LEL2013 staat voor de race Lelystad-Enkhuizen-Lelystad (50km) die in oktober gereden wordt. Knap hoor 1400km in vijf dagen. Heel veel sterkte voor Peter. En chapeau Grytsje dat je Peter zo steunt en zijn blog bijhoudt.
    Groet,
    Bocycle

    Beantwoorden
  2. Heel goed gezien Grytsje.
    Ik zag zijn gemiddelde dramatisch inzakken (van 29 naar15 km/u gem). Oei, oei!
    Toch haalde hij die later ook weer op bij de volgende stop (17 km/u gem)
    Het is geen wedstrijd en hij ligt heel mooi. Heeft tijd zat. Zien die slaap te pakken en tot rust komen. Dan kan hij weer.
    Misschien kan Gert zit toch uren achter hem. Dat is jammer. Samen rijden is leuker.

    NU NOG NIET OPGEVEN PETER!!

    Beantwoorden
  3. Helaas, heel jammer te horen dat t toch niet ging om de gedachte te verzetten! Zeer benieuwd naar zijn verhaal. Nu de blik vooruit naar een volgende keer. Al met al een knappe prestatie!

    Beantwoorden
  4. Ach, ik zie het niet zo somber.
    Zeker een domper, zelfs niet uitgereden. Dat zal altijd blijven steken.
    Toch lag het niet aan zijn voorbereiding, conditie of materiaal. Die was meer dan optimaal. Zeker gezien zijn terugval na het MTB ongeluk. Dat vergt relativering, doorzetting en vechters mentaliteit.
    Gelukkig kan Peter bouwen op een sterke achterban. Maar ook straks terugvallen op dezelfde geliefde mensen om hem heen. Dat is heel veel waard en zal hem helpen de dit te verwerken.

    Het was weer zijn maag.
    Ik heb nooit helemaal begrepen of hij hetzelfde voelde als ik toen ik brevetten reed (ik ben o.a. om die rede mee gestopt) Een ding is zeker, als je maag opspeelt is fietsen een constant gevecht. Niet alleen je broert voelen, maar het eist je volledige aandacht op en slurpt je energie en motivatie weg.
    Dan nog zo'n eind moeten fietsen is een hel met dat gevoel. Daar kan je mentaal niet overheen zetten. daar helpt geen relativeren aan.
    Je kan alleen hopen dat het even minder wordt zodat je weer verder kan worstelen. Zonder pretenties kalm uitrijden in de hoop dat je toch weer opknapt. Dat gebeurt soms. Is een doel redelijk in beeld dan red je het nog wel, maar op 1/3 van de rit met zo'n afstand voor de boeg……
    Er was tijd genoeg reserve, maar of het voldoende en reeel was? Er lag ook een flinke berg: De Yad Moss vlak voor hem. Dat motiveert ook niet. Er zitten stukken van 14% in. Die moet dan ook nog van twee kanten genomen worden….
    Ik geloof niet dat Peter tevreden zou zijn als hij op deze manier de tocht zou moeten uitrijden.
    Opgeven is soms gewoon het enige reele optie.

    We blijven van je houden hoor Peter! Goed gedaan! XXX 😀

    Beantwoorden

Plaats een reactie