Waarom ben ik een Randonneur geworden!

Mensen vragen vaak waarom ik van die lange afstanden (brevetten) fiets.
Dus ik zal proberen hier iets over te vertellen.

Als je dit als hobby hebt, wordt je officieel een Randonneur genoemd, Een randonneur is iemand die regelmatig tochten fiets van 200km of meer. Een Nederlandse benaming is “Lange afstand fietser”.
Een en ander is ontstaan na 1891 waarin de eerste tocht “Parijs Brest Parijs” gereden werd.

Zelf kwam ik hiermee in aanraking in 2003 tijdens een tocht in september naar Giessen in Duitsland, samen met andere velomobielrijders waaronder 2 mensen die in net “Parijs Brest Parijs” hadden gereden.
De verhalen die ze vertelde en mijn eigen ervaring tijdens die tocht naar Giessen en terug, vertelde me dat in aangepast tempo je een heel eind kunt fietsen in 24 uur.
De laatste dag van die rit kwam het totaal bijna tegen de 400km aan en dat zonder veel pijn en moeite.
Dit was wel een ei-opener voor me en gaf me een behoorlijke kick. Tjonge dat dit mogelijk is.

Zelf ben ik slow starter, en duidelijk geen sprinter, dit was ook al zo tijdens mijn jeugd waarin ik schaatste, en aan langebaan wedstrijden meedeed. Al snel reed ik marathon’s en had een hekel aan de 500mtr. :-))
Daarnaast kan ik heerlijk tot rust komen tijdens het fietsen. Duidelijk ontspannen tijdens het inspannen.
Ook kan ik er heerlijk van genieten van het lange afstandfietsen als het bijna geen moeite kost.

Vooral het fietsen tijdens de nacht vind ik altijd een hele belevenis, en dan als de zon opkomt en je de dag in rijdt.
Tijdens het fietsen luister ik veel naar Gospel muziek en kan ik veel zaken van het leven overdenken.
Ik ben een overtuigend Christen en heb tijdens deze lange tochten dan ook veel tijd om bijbelse zaken te overdenken en te bidden voor dingen die me bezig houden.

Wat me steeds weer verbaasd is mijn eigen lichaam, wat nu veel meer kan, dan dat ik vroeger voor mogelijk heb gehouden. Als ik tijdens mijn schaats periode de conditie had gehad, die ik nu heb, was ik veel verder gekomen toendertijd, heb ik daar spijt van, ja en nee.
Maar uiteraard ben je er wel nieuwsgierig naar. Wat was er mogelijk geweest.
Mijn broer, beresterk, zat samen met Hilbert van der Duim in jong oranje, kweekvijver voor de kernploeg schaatsen toendertijd. Zelf was ik trainingsmaat van Evert van Benthem.

Zelf kijk ik dan ook graag naar mensen die iets uitzonderlijks presteren, vooral op conditionele vlak.
Hoe doen ze dat en hoe beleven ze het. En wat hebben ze ervoor gedaan.
Het is ook elke keer weer een geweldige kick als een lange tocht gelukt is.
In 2006 en 2007 heb ik de eerste lange tochten van 1000km en meer gefietst, heb er maanden op geteerd, en er ging geen dag voorbij of ik was ermee bezig, (wat het nagenieten betreft)
Hetzelfde had ik in 1985 en 1997 na het schaatsen van de Friese Elfstedentocht, geweldige evenementen.

Ook heb ik tochten niet uit gefietst (Lowlands 2010) of ben er niet eens aan begonnen (LEL 2009 en PBP 2011).
In die tijd reed ik elke werkdag 340 km met de auto woon- werk verkeer. Het lichaam liet het gewoon niet toe. Nu we in Twente wonen kan ik echt merken dat ik veel meer energie heb.
Vorig jaar DCT ging dan ook weer als vanouds, en was een verademing voor me, het ging weer en ik kon het goed doen.
En dan is het echt kicken natuurlijk, hier kun je weer maanden op teren.

De tijd voor zo’n tocht is toch wel ook wel spannend en stressig, langzaam neemt de spanning toe en begin je aan van alles en nog wat te twijfelen. Vaak denk je dan aan de dingen die verkeerd zijn gegaan in het verleden. Ook het slapen wordt dan minder. Maar als ik eenmaal aan het fietsen ben, kan ik eindelijk ontspannen.

Hoe lang ga je door met zo iets, tja, afwachten hoe sommige dingen zich ontwikkelen, ik zie soms mensen boven de 70 die nog rustig meetrappen, het is wel een sport waarbij de gemiddelde leeftijd rond de 50 jaar ligt. Dus duidelijk een sport voor de oudere sporter.
Zolang het lichaam en de geest het nog leuk vinden, PBP wil ik zowiezo nog een keer rijden, met al die mensen, wat sfeer betreft lijkt die tocht veel op de schaats Elfstedentocht.
Maar wanneer die weer gereden wordt ???????????
Saluut.

5 gedachten over “Waarom ben ik een Randonneur geworden!”

  1. Mooie tekst om te lezen Peter. Ik herken veel van wat jij schrijft bij mijzelf terug. Vooral de mogelijkheid om tijdens een langere rit heerlijk in rust te kunnen nadenken over wat je bezighoudt in het leven. De mogelijkheid om bijna ongestoord te kunnen relativeren. Nu vallen mijn woon-werkritten van 60 km. enkele reis natuurlijk in het niet bij het rijden van brevetten maar toch geeft het net die tijd om toch mentaal tot rust te komen, vooral tijdens de nachtelijke uren.
    Zelf denk ik er ook over om ooit eens een voorzichtige stap te wagen naar het rijden van brevetten. Een dagje Leiden-Dronten-Leiden van 250 km. gaat mij zonder al teveel problemen af. Alleen mijn voeten willen weleens pijnlijk worden, daar moet ik nog eens achteraan wat daar de oorzaak van is.
    Bedankt voor jouw kijk op het randonneursbestaan!

    Beantwoorden
  2. Mooi verhaal, zo te lezen kan jij iets wat ik niet snel zal bereiken, een mooi talent. Ik ben altijd bezig geweest met meer explosieve sporten (Waterpolo: 4x 5min) en nooit op zulk hoog niveau.

    Toch merk ik dat ik bij het ouder worden beter de duursporten aankan. Dat overdenken bij inspannen gaat bij mij ten dele. Als ik echt diep ga kom ik in een soort trance, niet onprettig, maar ik ben dan niet echt intelligent meer.

    Toch kriebelt het wel bij mij, die lange tochten. 1x de IJsselmeerloop gedaan.

    Beantwoorden
  3. Hallo Robert-Jan,
    Pijnlijke voeten komt doordat je je voetzenuwen doodtrapt.
    Door de puntbelasting krijg je na een aantal uren doven voeten. Dit kan vrij vervelend worden.
    Ik heb er zelf veel last van gehad, maar door grote voetplaten, geen spd meer gebruiken, zijn te klein wat oppvervlakte betreft, te nemen, verdeel je de druk veel meer.
    Ook stevige fietsschoenen, geen loopschoenen, helpen. Gewoon slippers/sloffen meenemen in je fiets.
    En trappen en trekken. Daarnaast ruime schoenen waardoor je je voet kunt bewegen in de schoen.
    Al deze dingen helpen om geen last van dove voeten te krijgen.

    Beantwoorden
  4. Bedankt voor je reactie Peter!
    Ik rij momenteel met SPD-SL, de grotere platform-cleats. Verder rij ik met Northwave raceschoenen, dit is een van de weinige merken die voor mensen met een brede voorvoet fietsschoenen maken. Ook duwen/trekken probeer ik regelmatig maar ik merk dat het nogal wat mentale overtuiging kost om dit ook langdurig vol te houden. Wat wel helpt is om tijdens een lange rit om de 60 kilometer preventief een kwartier de schoenen los te doen. Of dit ook al fietsend kan zou ik eens moeten proberen.
    Bedankt voor je tip, ik ga kijken wat ik ermee kan doen.

    Beantwoorden
  5. Hi Peter,
    Good blog. I have been a Randonneur for a few years, but this year with the Quest has been the easiest. I like the personal challenge of doing the distance. There is a lot of nice people I have ridden with. We are mostly over 50 in our local group. This month I hope to complete my first 600. Thanks for the inspiration!
    Kevin

    Beantwoorden

Plaats een reactie