Na aanmelding voor PBP 2019 moet er nog het nodige gedaan worden en dat betekend dat er minimaal 4 brevetten gereden moeten worden om te laten zien dat je het aankunt.
200 km, 300 km, 400 km en een 600 km brevet, afgelopen weekend was het 300 km brevet aan de buurt.
Was het 1ste brevet een winderige rit met veel nieuwe ervaringen, nou deze was er ook eentje, niet vanwege de kilometers maar ook door de verscheidenheid aan weertypes. En andere extra’s.
Ook heb ik nu de actie camera gebruikt en de filmpjes aan elkaar geplakt. Het is nog niet subliem wat het geworden is, maar een eerste begin. Lopen leer je ook door vallen en opstaan.
Dit is de link naar Youtube voor de lange versie van de bewegende beelden.
Het blijkt zo te zijn dat blogspot maar tot 100MB gaat wat video betreft, dus ik heb de korte versie flink moeten bijsnijden. 🙁
De weersverwachtingen zijn niet geweldig maar redelijk veel wind uit het westen en af en toe een bui, ach denk je dan, moet lukken. Erger dan bij de 200 km zal het vast niet zijn. Doordat ik naar de start fiets en terug, is de totale afstand toch een 385 km geworden, bijna een verdubbeling van de het 200 km brevet.
Om 9 uur is de start en het wemelt er al vroeg van de fietsers, wel 109 vertelde Gert later. Grote opkomst, 10 jaar terug wel eens met 3 deelnemers een brevet gereden. De wind is guur, maar droog, we gaan los en al snel zie ik alleen maar fietsers in mijn spiegel en niemand voor me, dit blijft zo de rest van de tocht. Door Deventer en over de Veluwe rijdt het wel lekker door en de wind zorgt ervoor dat de snelheid rond de 36 blijft hangen, maar schiet toch lekker op. In Harderwijk wordt er gelukkig net op tijd een automobilist wakker, en stopt nog voordat we elkaar raken.
Ik heb al menig stukje gefilmd, en ga proberen om een indruk van de route te geven. Als de route de Flevopolder ingaat komt het echte werk aan de beurt, eerste stuk geen probleem, maar de Knardijk geeft toch de nodige problemen om de fiets op de dijk te houden, weer zoveel mogelijk links zitten en het zwaartepunt verleggen. Het is een hoge dijk, en het lokt me niet om eraf te rollen. Na 120 km is daar Haje, controlepunt, bakje koffie en appelgebak, lekker. 10 min. na binnenkomst komt Peter Coppens uit België ook binnen en verteld dat hij 20 min. te laat gestart is, hij wil voor donker terug zijn, dus gaat snel weer door.
Als ik verder ga, zijn er nog 2 andere DF rijders binnengekomen, het zijn de laatste mede deelnemers die ik zie, op de knardijk staat weer veel wind van links, en als ik bij Lelystad linksaf de IJsselmeerdijk op wil draaien, wil de Quest bijna niet draaien, wat een wind. Met hartslag rond de 160 gaat het op Almere aan, en het lukt om boven de 30 te rijden, het schommelt tussen 30 en 33 km afhankelijk van de windkracht, tjonge, dit is echt werken om vooruit te komen. De buien worden ook talrijker, en ik kan nog een beetje schuilen achter mijn XXXL windscherm. Menigmaal wordt hij plat geblazen door de sterke tegenwind.
Vlak voor Almere gaan we linksaf de dijk af en geloof me, ik vind het niet erg. Door de bossen van Almere merk ik dat de fiets steeds slechter door de bocht wil, dus een leegloper. Daar is dus de traditionele lekke band, tot mijn schrik krijg ik het Franse ventieldopje niet los, en heb geen tangetje bij me, ook niet iets scherps waarmee ik de band echt kan lek prikken, want hij is te slap om verder te rijden, maar te hard om hem eraf te krijgen, vet balen dus. Maar er komen 3 mannen aanlopen van Turkse of Marokkaanse afkomst en ik vraag of ze iets bij zich hebben, uiteindelijk heeft eentje het idee wat helpt en het probleem is opgelost, snel nieuw materiaal erop en Peter kan weer verder, ik bedankt de mannen hartelijk in het Nederlands.
Als ik Almere achter me laat en in een rechte lijn naar Nijkerk fiets komt er een hagelbui aan met flink wat windstoten, het lukt me om 50 te rijden zonder bijna te trappen, af en toe neigt de fiets naar pootje lichten, maar door de ervaringen gaat het goed en het zwaartepunt help om op 3 wielen te blijven rijden. Als ik de polder uitga wordt het een stuk makkelijker, en komt de wind meer van achteren, kans op kantelen is weg, dus nu kan ik ook wat herstellen van de inspanningen tegen de wind in.
Op de Veluwe liggen de fietspaden vol met takken, dus het is constant slalommen om de takken heen en ook de 2de lekke band dient zich aan. Al met al heeft dit toch wel 45 min tijd gekost, voor donker terug in Boekelo is hiermee verkeken. In Otterlo neem ik een cola, en ga snel weer door nadat het thuisfront een apje gehad heeft hoe het gaat.
Ik passeer het Veluwe natuurpark aan de zuidkant, waar we 4 weken terug ook langs fietste en gaan op de postbank af via Arnhem, hier moet het nodige klimwerk verricht worden. Dit gaat redelijk en de afdalingen gaan op 2 plekken nog net goed. 1 keer op 2 wielen door een linkerbocht en 1 keer me bijna verremd. Ik kom hier voor de 2de keer, en de weg is wat gladder door de regen. Volgende keer wat beter opletten.
Avondzicht bij Zutphen. |
Na de postbank gaat het op Zutphen aan, en is het eigenlijk freewheelen naar Boekelo, wind in de rug en het zijn lange rechte stukken die voor de fiets verschijnen, ondertussen wordt het donker, en ik laat mijn dagrij verlichting zo lang mogelijk aanstaan, geeft nog aardig licht in het donker, zo kun je mooi wat oefenen met het sparen van je accu.
Al met al ben ik 5 voor 8 terug in Boekelo, waar ik net een uitvaller tref die op de knardijk zijn Waterloo gevonden heeft, niet te doen zei hij, hij had ook een racefietser zien schuilen achter een auto, maar daar wordt je ook niet warm van zei hij.
Teller staat op 310 km, met 9 en half uur fietstijd komt het gem. uit op 32.6, gezien de omstandigheden en de hoogtemeters ben ik niet ontevreden.
Saluut.
Zeer net gemiddelde Peter, gezien de weersomstandigheden, en niet te vergeten de totaalafstand!
Leuk je verslag te lezen en mooi filmpje Peter!